در کنار این وضعیت قابل لمس دریاچه اورمیه دوباره رنگ دریاچه به علت شوری بیش از حد و افزایش غلظت نمک موجود در آب دریاچه اورمیه که به نقطه اشباع نزدیک می شود برای چندمین بار سرخ شده است. کارشناسان دولتی علت سرخ شدن دریاچه اورمیه را به پدیده ای به نام کشند قرمز که به علت رشد جلبک ها در دریاچه ها می باشند نسبت می دهند. بنا به نظر آنان بر اثر افزایش غلظت نمک موجود در آب دریاچه اورمیه و تابش مستقیم نور خورشید به این جلبک ها ماده ای به نام بتاکارتن تولید شده و سبب تغیر رنگ دریاچه می گردد. عده ای دیگر از کارشناسان تخمگذاری آرتمیا را علت سرخ شدن دریاچه اورمیه می دانند ولی چرا تا قبل از خشکانیدن شدن دریاچه علارغم وجود تعداد بیشمار آرتمیا هرگز رنگ دریاچه سرخ نمی شد توضیحی ارائه نمی دهند. گروه سوم تغییر ترکیبات نمک منیزیم دار را در آب های دریاچه اورمیه علت سرخی رنگ آب دریاچه اورمیه مطرح می کنند.
فارغ از درستی یا عدم درستی هر کدام از این نظریه ها آنچیزی که قابل شهود هست بی اعتنائی کامل دولت ایران به مسئله دریاچه اورمیه می باشد به طوریکه حتی علت سرخ شدن و یا خشک شدن دریاچه اورمیه هنوز علارغم گذشت 15 سال از پروسه تسریع روند خشک شدن دریاچه اورمیه هنوز در هاله ای از ابهام واقع شده است.
راقم این سطور خود دیروز در کنار ساحل دریاچه اورمیه و درست در نزدیکی پل میانگذر تبریز – اورمیه بودم، سرخی رنگ آب دریاچه اورمیه به حدی زیاد می باشد که گوئی دریاچه اورمیه از تشنگی که به او روا داشته شده خون می گرید ولی زبانی برای بیان تشنگی ندارد...
تصویر نیز دیروز گرفته شده است و خود گویای وضعیت دریاچه اورمیه می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر